مزایا و محدودیت ها صنعت قالبگیری دورانی

همچون تمامی فناوری های دیگر شکل دهی پلاستیک ها، این صنعت نیز مزایا و محدودیت هایی دارد. یکی از مهمترین مزایای این صنعت در حوزه طراحی است. با یک طراحی مناسب می توان قطعه ای را که با استفاده از فرآیند های دیگر باید با تولید و مونتاژ چندین قطعه ساخته شود، به صورت یک تکه و با هزینه بسیار کمتر تولید نمود.

محصولات تولید شده با استفاده از این فرآیند به صورت ذاتی دارای خواصی مانند همگن بودن ضخامت دیواره ها و استحکام زیادگوشه ها هستند. ضمناً، جهت افزایش استحکام می توان از شیارهایی در طراحی محصول استفاده نمود. یکی دیگر از محاسن مهم این صنعت امکان اضافه نمودن قطعاتی نظیر رزوه های فلزی، لوله ها و سازه ها و حتی قطعات پلاستیکی با رنگ متفاوت از محصول به قالب پیش از آغاز فرآیند تولید است. این قطعات در پایان فرآیند تولید اجزا اصلی و سازنده محصول را تشکیل خواهند داد.

مزایای دیگر این صنعت عبارت هستند از :

استفاده از قالب اولیه ساخته شده برای کاربردهای آزمایشگاهی
تولید محصولات با ضایعات بسیار کم
تولید اشکال پیچیده با حداقل هزینه
ساخت قطعات دوجداره و چند لایه
استفاده هم زمان از چند قالب در طول فرآیند تولید
باز و بسته کردن آسان قالبها
تولید قطعات با کیفیت سطح عالی
تولید قطعات پلاستیکی یکپارچه بدون خط جوش
تولید قطعات پلاستیکی با استحکام و قابلیت ضربه پذیری بالا و مقاوم در برابر خوردگی
تنظیم ضخامت بخشهای مختلف محصول
تولید قطعات با ضخامت کاملاً همگن
تولید محصولات متنوع از وزن 500 گرم تا 500 کیلوگرم
ساخت قالبها در زمان بسیار کوتاه
اقتصادی بودن تولید قطعات در تیراژ پائین

علاوه بر مزایای ذکر شده، این فناوری محدودیت هایی نیز دارد :

یکی از محدودیت هایی که به سبب انجام قالبگیری در فشار پایین در این تکنولوژی وجود دارد، عدم امکان ساخت قطعات با سطوح بزرگ صاف است. این سطوح پس از پایان فرآیند تولید تغییر شکل خواهند داد. محدودیت دیگر، عدم امکان تولید با اجزای نوک تیز (مانند رزوه های تیز) است. این اجزا با صنعتی مانند قالبگیری تزریقی به راحتی قابل تولید هستند. از طرفی فرآیند تولید این صنعت نسبت به بسیاری از صنایع دیگر پلاستیک، طولانی و زمان بر است و ضمناً جهت خارج کردن محصول از قالب، باید کل قالب خنک شود. این عوامل باعث افزایش هزینه های مالی و زیست محیطی می گردند.